รัฐบาลคณะราษฎร ยกที่ดินตำบลปทุมวัน ให้เป็นของจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย (พ.ศ.๒๔๘๒)

Somsak Jeamteerasakul

รัฐบาลคณะราษฎร ยกที่ดินตำบลปทุมวัน ให้เป็นของจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย (พ.ศ.๒๔๘๒) https://goo.gl/o5eboV 

รัฐบาลคณะราษฎร (จอมพล ป. นายก, ปรีดี รมต.คลัง) ยกที่ดินตำบลปทุมวัน ให้เป็นของจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย (พ.ศ.๒๔๘๒)
มี "มิตรสหายท่านหนึ่ง" โพสต์กึ่งแซวๆว่า จุฬาฯฉลอง ๑๐๐ ปี ควรขอบคุณจอมพล ป. เพราะรัฐบาลจอมพล ป. เป็นคนโอนที่ดินตำบลปทุมวัน ซึ่งเป็นของสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ให้เป็นกรรมสิทธิ์ของจุฬา ก่อนหน้านั้น จุฬาเพียงแต่เช่าที่ดังกล่าวอยู่ (ดู พรบ.โอนที่ดินดังกล่าว ที่นี่ https://goo.gl/xqyQep) - ความจริงตอนนั้น "จอมพล ป." ยังเป็น "พลตรี หลวงพิบูลสงคราม" ในกระทู้นี้ ผมเองก็ใช้คำว่า "จอมพล ป." โดยตลอด เพราะคนรู้จักในชื่อนี้มากกว่า
ในภาพประกอบกระทู้นี้ ผมขอนำเอกสารฉบับหนึ่งมาให้ดู เป็นรายงานการประชุมคณะรัฐมนตรี ครั้งที่ ๕๕/๒๔๘๒ วันที่ ๒๙ กันยายน ๒๔๘๒ ที่คณะรัฐมนตรีของจอมพล ป. มีมติให้ออกพระราชบัญญัติโอนที่ดินดังกล่าว
ข้อเสนอเรื่องโอนที่ดินดังกล่าว กระทรวงการคลังเป็นคนทำเรื่องเสนอ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังในขณะนั้น คือ หลวงประดิษฐ์มนูธรรม (ปรีดี พนมยงค์)
ควรอธิบายเพิ่มเติมด้วยว่า สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ในขณะนั้น เป็นหน่วยงานหนึ่งของกระทรวงการคลัง (มีฐานะเทียบเท่ากอง สังกัดกรมคลัง) มีหน้าที่ควบคุมดูแลทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ ซึ่งถือว่าเป็นทรัพย์สินของรัฐ ดังนั้น รัฐบาลที่เป็นตัวแทนของประชาชน(โดยกระทรวงการคลัง)จึงเป็นคนดูแล เพื่อให้อยู่ภายใต้การตรวจสอบของสาธารณะได้ ภายหลังรัฐบาลนิยมเจ้าของพรรคประชาธิปัตย์ (ที่ขึ้นมาจากการรัฐประหาร ๒๔๙๐) ได้ออกพระราชบัญญัติจัดระเบียบทรัพย์สินฝ่ายพระมหากษัตริย์ใหม่ (๒๔๙๑) โอนอำนาจในการควบคุมทรัพย์สินของรัฐส่วนนี้ ไปให้พระมหากษัตริย์โดยสิ้นเชิง มาจนทุกวันนี้ - ตอนนี้คืออยู่ในมือกษัตริย์ใหม่ (ตำแหน่ง "ประธานคณะกรรมการทรัพย์สินฯ" ตาม พรบ.ใหม่ที่ยังให้ รมต.คลัง เป็นโดยตำแหน่ง ไม่มีความหมายในการควบคุมดูแลแต่อย่างใดทั้งสิ้น ทุกวันนี้ รัฐไทยยกเรื่องนี้มาโกหกชาวโลกเท่านั้น ว่า ทรัพย์สินฯ "กระทรวงการคลังดูแล" ซึ่งเป็นการโกหกล้วนๆ - สมัยรัฐบาลคณะราษฎร กระทรวงการคลังเป็นผู้ดูแลจริง ดังกรณีการโอนที่ดินจุฬานี้)
ดังจะเห็นได้จากเอกสาร เดิมที่ดินจุฬา เป็นที่ที่รัชกาลที่ ๕ สั่งให้มีไว้เช่า เพื่อเอาเงิน "เลี้ยงชีพบาทบริจาริกาในพระองค์" (คือเลี้ยงดูพวกคนในวัง บรรดาเมียน้อยและข้ารับใช้ทั้งหลายนั่นแหละ) รายได้จากค่าเช่าที่เก็บจากจุฬาก่อนหน้านั้น ก็คือเพื่อการณ์นี้