ข้าวก็ยาก...หมากก็แพง...แ...งยังอวย.....
ความเป็นไท...ใกล้สิ้นแล้ว...ดวงแก้วเอ๋ย
ไฉนเลย...เผยตนตัว...ชั่วเหลือแสน
เร่งไล่ล่า...คร่าอธิปไตย...มันไม่แมน
เอาแว่นแคว้น...ประเทศใหญ่...ใส่กองฟอน
ฟอนไม่ไหม้...ใส่อาฆาต...อำมาตย์ร้าย
แก่เจียนตาย...ยังร้ายเหลือ...เชื่อสังหรณ์
หวังคนเอื้อ...เหนือธรณี...ทิฆัมพร
บนกองฟอน...นอนไม่พอ...ขอโกศทอง
เดินย่องแย่ง..แข่งความตาย...สัมปรายภพ
กำลังรบ...ยันหลังไว้...ให้ผยอง
ลุอำนาจ...ประกาศศึก...คึกคะนอง
ไม่ฆ่าน้อง...ไม่ฟ้องนาย...แต่ขายตัว
ไฟไหม้ลาม...ความเป็นไท...ใกล้หุบเหว
คนๆเดียว...เสียวนายพัน...ยันนายหัว
ไล่จับเงา...เช้ายันเย็น...ไม่เห็นตัว
โยนความชั่ว...กลั้วความเลว...เขียวจัญไร
เขียวลายพราง...แอบอ้างเจ้า...เอาหน้ารอด
ที่วายวอด...คือพวกเรา...เข้าใจไหม
ข้าวราดแกง...แกงราดข้าว...เศร้าหัวใจ
นั่งกินไป...ร้องให้ไป...ทำไมแพง
ทุกเรื่องราว...ทุกข่าวร้าย...กลายเป็นเล่ห์
เล่นลิเก...เห่เทวา...นั่งตาแข็ง
เยี่ยงกระบือ...คือคนไท...ใช่เหลืองแดง
ข้าวก็ยาก...หมากก็แพง...แ...งยังอวย.....
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar