ขุนเขาบอก :
เทวดาโปรดประทานพร.....
เป็นเมืองแห่งเทพนิยาย...เลื่อมลายด้วยริษยา
วิจิตรพิสดารลานตา...เทวาเริงร่าฟ้าคราม
ลำนำคำขานผ่านคน...ภูวดลปนเปื้อนคำถาม
ผืนผองของชายนิรนาม...ใครหยามไล่ออกแผ่นดิน
กลิ่นดินสิ้นมนต์คนเล่า...อ้างเขาเอาคนไปขัง
ดัดจริตคิดฆ่าน่าชัง...ล้าหลังเหยียดคนจนชิน
นิยายกลายเป็นน้ำเน่า...คลั่งเขาหวังเอาทรัพย์สิน
จริงแท้แค่ธุลีดิน...ใต้ตีนกินเศษอาจม
แค่คนอยากเป็นมนุษย์...ดินทรุดเกือบฟุตเกือบหลา
คนดีอยากเป็นเทวา...น้ำตาไพร่ข้าระทม
องค์เทวดามาอ้อน...ส่งอรชรเสพสม
ไหว้ดินไหว้ฟ้าไหว้ลม...ค่านิยมปรัมปรา
ช้ำสุดมนุษย์รากหญ้า...ก้มหน้าค่าไพร่สถุล
หลงเล่ห์ทุ่มเททำบุญ...เกื้อกูลปวงเทพเทวา
นิยายกลายเป็นเรื่องจริง...สรรพสิ่งล้วนริษยา
ผลบุญสูญความศรัทธา...สว่างตาเทวากำมะลอ
นิยายคงเป็นนิยาย...ตายายยังห่วงลูกหลาน
จากเคยทำบุญสุนทาน...ดั่งมารกินเลือดเชือดคอ
แท่นทองมัวหมองศรัทธา...ศักดินานั่งน้ำลายสอ
ภูวดลเกลื่อนคนสอพลอ...ร้อยหมอไม่พอทำยา
สุดท้ายบั้นปลายสมัย...อธิปไตยใกล้พนาสูญ
ข้าไพร่อยู่ใต้ใบบุญ...หวังคุณท่านเทวดา
เงื้อง่าฤทธาท่านเถิด...ประเสริฐสร้างสิเน่หา
คืนไทสูไทนรา...เทวดาโปรดประทานพร.....
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar