fredag 7 november 2014

ขุนเขาบอก : รู้ว่าทอง.ปล้นเขามา.....บทสุดท้าย....ตัวข้าขอ.เชิญเสด็จ...พระสรรเพชญ.ทุกพระองค์. นฤมิต.ฤทธิรงค์...ให้ข้าคง.ด้วยมนตรา โอมริปู.ศัตรูพ่าย...ความฝันร้าย.หวาดผวา ให้จรจาก.นครา...สู่นรา.ประชาธิปไตย………

ขุนเขาบอก :

รู้ว่าทอง.ปล้นเขามา...............

สิ่งศักดิ์สิทธิ์.ถูกปิดตา...เทพเทวา.ตาบอดสี
สรรพสัตว์.ทั่วปฐพี...อัสนีบาต.ฟาดกลางใจ
มนุษย์มนา.หน้าหมองหม่น...มิใช่คน.ฤาไฉน
ร้องถามฟ้า.สุราลัย...ความเป็นไท.ใต้โกร่งปืน

เขาสุมไฟ.ใต้กระดาน...เผาขื่อคาน.บ้านของฉัน
ที่อเนก.คุณอนันต์...อยู่ร่วมกัน.ทุกวันคืน
อ้างพวกมาก.มาลากไป...อธิปไตย.ห้ามใครฝืน
เขียนกฎใหม่.ให้เรายืน...ห้ามขัดขืน.ปืนจ่อคอ

หัวบนบ่า.ถูกตรากฎ...เป็นกบฏ.โทษประหาร
ทำมะนูนกู.ผู้ก่อการ...คุ้มกระบาล.กุมกระ....
ร่างกฎหมา.ตรากฎหมาย...มาตราร้าย.ตามคำขอ
อักษรย่อ.ลงท้ายชอ...ถอดถอนต่อ.ตามป.ปลา

ลมเหนือไล้.ลมใต้หวน...แสนรันจวน.อำนาจหอม
ดอกพุดซ้อน.ภมรตอม...คนจอมปลอม.ครองนครา
ปากปราศรัย.ใจเชือดคอ...อ้างเพียงพอ.หนีครหา
มือซุกหีบ.บีบนรา...อ้างเอาหน้า.ว่าปรองดอง

แท้ที่จริง.ลิงหลอกเจ้า...ผู้ใหญ่เหงา.เอาทีเผลอ
ทำร้องแรก.แหกกระเชอ...พอคนเผลอ.กลับปล้นทอง
โถทองแท้.ไม่กลัวไฟ...ปล้นเขาไป.กลับมัวหมอง
สรวมอวดคน.คนไม่มอง...รู้ว่าทอง.ปล้นเขามา

บทสุดท้าย.....
ตัวข้าขอ.เชิญเสด็จ...พระสรรเพชญ.ทุกพระองค์
นฤมิต.ฤทธิรงค์...ให้ข้าคง.ด้วยมนตรา
โอมริปู.ศัตรูพ่าย...ความฝันร้าย.หวาดผวา
ให้จรจาก.นครา...สู่นรา.ประชาธิปไตย………

 

Inga kommentarer:

Skicka en kommentar