จดหมายเปิดผนึก ถึง นต เชื้อชวลิต จาก เชิง แก่นแก้ว...............

FIRST OPEN LETTER
Open Letter to an Old Friend at Thammasat......
จดหมายเปิดผนึก ถึง นต เชื้อชวลิต จาก เชิง แก่นแก้ว

ถึง นต เพื่อนรัก
Greetings from KyotoCSEAS 2 สิงหา 2557

อีกไม่นาน เพื่อนก็จะมีอายุครบ 73 แล้ว
นับได้ว่าเราในรุ่นของสิงห์แดง 12 นั้น มีอายุยืนไม่น้อย
เพื่อนร่วมรุ่นของเรากว่า 100 คน
ก็ล้มหายตายจากไปเป็นจำนวนไม่น้อย เช่นกัน

ถือได้ว่า เราทั้งสองโชคดีอย่างยิ่ง ที่ยังสามารถมีกำลังวังชา
และสติปัญญาที่จะทำงานเพื่อประเทศชาติ และประชาชน
รวมทั้งเพื่อธรรมศาสตร์ อันเป็นที่รักของเรายิ่ง

กว่าครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา เราทั้งสองได้ผ่านร้อนผ่านหนาว
ผ่านประสบการณ์ทั้งที่สุขและทุกข์ มาแสนมากต่อมาก
จากประสบการณ์ของเราในช่วงที่เป็นนักศึกษา 2503-2506
ในสมัยที่บ้านเมืองไม่เป็นประชาธิปไตย
มหาวิทยาลัยและนักศึกษาถูกควบคุมกำกับ
มีอธิการบดี นามจอมพล ถนอม กิตติขจร

ในสมัยที่มีการใช้กฎอัยการศึก
ในสมัยที่มีธรรมนูญการปกครอง ที่มีกฏเหล็กอย่างมาตรา ม. 17

เราทั้งสองโชคดี ที่ได้รับความสนับสนุนให้ไปเรียนต่อ “ชุบตัว” เมืองนอก
เราทั้งสองทั้งโชคดี และโชคร้าย
ที่ต้องผ่านประสบการณ์ของเดือนตุลา 2516-2519
และเราทั้งสองก็โชคดีอย่างยิ่ง ที่ได้ทำงานให้กับมหาวิทยาลัยของเรา
ผ่านประสบการณ์พฤษภแล้วพฤษภาเล่า
จนได้รับเกียรติเป็นถึงอธิการบดีทั้งคู่

ยิ่งในปัจจุบันตำแหน่งของเพื่อน ยิ่งจะสำคัญยิ่งขึ้นไปอีก
นั่นคือ “นายกสภามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์”
เราเอง เชื่อว่าตำแหน่งนี้แหละ
ที่น่าจะเป็นตำแหน่งสุดท้ายในบั้นปลายของชีวิต
ที่สุดของที่สุดของการทำงานในธรรมศาสตร์ของเรา
นั่นคือ “การปฏิรูปการศึกษา” เพื่อชาติ และ ราษฎรไทย

ในไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ มีเรื่องที่ไม่น่าจะสบายใจอย่างยิ่ง
ที่ชื่อของเพื่อนไปปรากฎร่วมอยู่กับคณะบุคคล
ที่หากเราจะศึกษาจากประวัติศาสตร์/การเมือง และรัฐศาสตร์แล้ว
ก็จะเห็นว่า หาได้มีคุณต่อประเทศชาติ และประชาชนไม่

ไม่ว่าเราจะหวนกลับไปมองสมัยของการยึดอำนาจของ “สฤษดิ์/ถนอม/ประภาส”
ของ “สงัด/ธานินทร์” ของ “สุนทร/สุจินดา” และ ของ “สนธิ/ฯลฯ”

การยึดอำนาจครั้งแล้วครั้งเล่า
การฉีกทิ้งทำลายและร่างรัฐธรรมนูญขึ้นมาใหม่
หาได้เป็นทางออก หาได้เป็นคำตอบให้สังคมไทยของเราไม่
การณ์กลับเป็นว่า ประเทศชาติและประชาชนของเรา
ยึ่ิงจมลงไปในปลักลึกยิ่งขึ้นทุกทีๆ
ในขณะที่เพื่อนรอบบ้านของเราในอาเซียน
กลับฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาได้อย่างน่าพึงพอใจ

เราเชื่อว่า ด้วยอายุขัย ด้วยวัย ด้วยสถานะที่เราทั้งสองมีอยู่
เพื่อนคงจะไม่ต้องการลาภ ยศ และ สรรเสริญใดๆ มากไปกว่านี้แล้ว
ยังอยากจะเชื่อว่าหากเราจะจริงจังกับการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย
ไม่มีอะไรดีไปกว่าที่เพื่อนจะใช้ตำแหน่งปัจจุบัน
ทำการ “ปฏิรูป” การศึกษาของธรรมศาสตร์ และของชาติ

โดยไม่ต้องไปเกลือกกลั้วกับตำแหน่งและบทบาท
ที่มีผู้อื่นหยิบยื่นให้มา
ซึ่งเราก็ทราบดีจากประสบการณ์ จากบทเรียนประวัติศาสตร์และการเมือง
ที่เราก็สอนมา ที่เราก็เขียนกันมา เป็นเวลากว่าครึ่งศตวรรษว่า
นั่นเป็นสิ่งจอมปลอม ที่ทั้งหลอกลวงตนเอง และหลอกลวงผู้อื่น อีกด้วย

เราเชื่อว่า ในยามวิกฤตเช่นนี้ ไม่มีอะไรดีไปกว่า
การตั้งสติสัมปชัญญะ ครุ่นคิดคำนึงถึงปูชนียบุคคลบางท่าน
ของสังคมไทย และที่สำคัญคือ ของธรรมศาสตร์
ที่เพื่อนจะให้คำตอบกับสังคมว่า yes หรือ no ครับ

ด้วยความระลึกถึงเสมอ
เชิง แก่นแก้ว
cK@KyotoCSEAS2Aug2014

thaicanada,