ขุนเขาบอก : เทวดาเยี่ยมนคร.....กลิ่นสุคนธ์ปนเครื่องหอม ท่านดมดอมเนิ่นนานนัก ทาสใต้ฟ้าสวามิภัค ถูกจำหลักด้วยลายโหร พยากรณ์ก่อนรำพัน ให้โจษจันทั่วภูวดล ให้แซ่ซ้องก้องสกล เหยียบย่ำคนใต้บาทา........

ขุนเขาบอก :

เทวดาเยี่ยมนคร.....

ศิโรราบกราบท่านแล้ว ยังไม่แคล้วตั้งข้อหา
ประชาชนโดนมนตรา เทพเทวาพญาหงส์
สะกดจิตสะกดใจ ให้คลั่งไคล้ในพระองค์
เทพเทวาผู้อาจอง ทรงเครื่องเทพเสพสุคนธ์

กลิ่นสุคนธ์ปนเครื่องหอม ท่านดมดอมเนิ่นนานนัก
ทาสใต้ฟ้าสวามิภัค ถูกจำหลักด้วยลายโหร
พยากรณ์ก่อนรำพัน ให้โจษจันทั่วภูวดล
ให้แซ่ซ้องก้องสกล เหยียบย่ำคนใต้บาทา

จริงไม่จริงเห็นยิ่งแล้ว ชนเผ่าแม้วถูกล่าไล่
ไร้ที่นอนต้องจรไกล ถูกใส่ไคร้ตั้งข้อหา
โดนอีกแล้วแม้วผู้น้อง เรื่องข้าวกล้องเทวดา
เป็นปูไต่ไร้ราคา เทวดาไม่กินปู

ยุติธรรมถูกอำพราง ถูกแบ่งข้างอำพรางหน้า
หนึ่งหน้าไซร์ใช่เทวา อีกหนึ่งหน้าดั่งราหู
ตัดสินความตามเบื้องบน นี่ของตนนั่นของกู
ได้ยินก้องสองรูหู ใครหมิ่นตรูกูเอาตาย

มอบชีวิตไม่คิดสู้ อยู่ในรูกะลาครอบ
ยอมเคารพยอมนพนอบ ชื่นชมชอบฟ้าดินสลาย
โดนน้ำมนต์พ่นใส่หน้า เป็นขี้ข้าตราบชีพวาย
ยอมก้มกราบตราบตัวตาย ไม่คิดร้ายท่านเทวา

สายลมเย็นเห็นลายรุ้ง บรรพตสูงรุ้งลับหาย
แหงนมองฟ้าน่าอับอาย กลัวคนคลายสิเน่หา
ฟ้าขยับพยับเมฆ ยอมปลุกเสกด้วยมนตรา
หวังเรียกคืนความศรัทธา เทวดาเยี่ยมนคร.....

ขุนเขาจากแดนไกล, 


.................................


Equality,  

กาลครั้งหนึ่ง ยังไม่นานเท่าใด...

เทพเทวา มานคร นอนเค้เก้
ดูไม่เก๋ เซโซ โผเผสิ้น
หมดแรงเรี่ยว เหี่ยวไม่แข็ง แรงรวยริน
เกือบหมดสิ้น กลิ่นเทวา หน้าหมองดำ

เยี่ยมนคร นอนมา แสนสาหัส
อาจเป็นหวัด คัดจมูก น้ำมูกไหล
ต้องทิ้งบ้าน ชั้นฟ้า นภาลัย
เพื่อกลับไป ให้ช่างฟิต ติดลมบน

เป็นอะไร อย่าให้เป็น เช่นติดโรค
แสนเศร้าโศก โรคคนดำ ประจำถิ่น
อีโบล่า คร่าชีวิต ริดชีวิน
ความหวังสิ้น ไร้หยูกยา รักษาทัน

เทวดา มักเสด็จ เขตมนุษย์
หวังจี้จุด มนุษย์เอ๋ย เจ้าเคยฝัง
อันความเชื่อ ที่เคยปลื้ม ลืมหรือยัง
ข้ายังขลัง มลังเมลือง เฟื่องนคร...เทวดา ก็หนีกฏ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่ได้แน่นอน