เขลาเอ๋ยเขลา..ไยเจ้าเขลา..เจ้าดอกเหลือง เจ้าล่มเมือง..เพียงหลงคำ..เขาพร่ำสอน ความเป็นมิตร..ถูกบิดเบือน..เหมือนละคร ตอนวานร..หนุมาน..เผาลงกา....

  ขุนเขาบอก :

นำประชา..คืนสู่บ้าน..”พระวิหารลวง “..........

พระวิหารร้าว..คราวนี้..ปฐพีลั่น
เคยเคียงกัน..วันนี้..ปฐพีหลอน
ความสัมพันธ์..วันนั้น..มันสั่นคลอน
อนุสรณ์..เทวาลัย..ไฟไหม้เมือง

แตกเป็นเสี่ยง..เพียงเพราะคน..โดนสรวมเขา
ดินใต้เขา..เอาเป็นเหตุ..เปรตสีเหลือง
ห้าสิบปี..คดีผ่าน..ว่าศาลเอียง
คิดการเพียง..ดินใต้เขา..เราครอบครอง

รักชาติจริง..ฤาอิงเจ้า..หวังเอายศ
ระเบียงคด..เทวาลัย..ใครเจ้าของ
สระน้ำสรง..ลงบันได..ใครผู้ครอง
เสี้ยมพี่น้อง..สองนครา..เข่นฆ่ากัน

ภูมิซรอล..ก่อนเคยสุข..ถูกปลุกเร้า
โง่คลั่งเจ้า...เขลาคลั่งชาติ..ประกาศฝัน
อลัชชี..ผู้ดีเหลือง..มาเคียงกัน
ท้าประจัน..โกลาหล..คนภูมิซรอล

เขลาเอ๋ยเขลา..ไยเจ้าเขลา..เจ้าดอกเหลือง
เจ้าล่มเมือง..เพียงหลงคำ..เขาพร่ำสอน
ความเป็นมิตร..ถูกบิดเบือน..เหมือนละคร
ตอนวานร..หนุมาน..เผาลงกา

หยุดเสียเถิด..ประเสริฐแล้ว..คลาดแคล้วแน่
ปลดบ่วงแส้..ที่คล้องคอ..ก่อปัญหา
เลิกหลงคน..จนเอียงข้าง..สว่างตา
นำประชา..คืนสู่บ้าน..”พระวิหารลวง "........